کلاس آموزش کلارینت
ویژگی‌های ساز کلارینت
ساز کلارینت از دسته سازهای چوبی و بادی است که در ساخت آن به طور معمول از چوب سیاه آفریقایی استفاده می‌شود اما امروز انواع مصنوعی آن نیز به بازار عرضه شده‌اند. این ساز از یک لوله‌ی بلند تشکیل شده است که محل خروج صدا در آن کمی شبه لبه‌های یک بوق طراحی شده است. شکل ویژه‌ی مجرای استوانه‌ای ساز باعث شده است که صدای آن ترکیبی از سازهای شالوماو، کلاریون و آلتیسیمو باشد. به طور کلی کلارینت از پنج بخش تشکیل شده است: دهانه‌ی منقاری و زبانه، میله‌ی تو خالی، قطعه‌ی برجسته‌ی لوله، کلیدهای بالایی و پایینی، قطعه‌ی بل. بخش‌های مختلف ساز کلارینت به طور کامل از هم جدا می‌شوند. تعداد سوراخ‌ها و کلیدهای این ساز بسیار بیشتر از سازهای مشابه مانند نی است. از این رو گستره‌ی تولید صدا در آن بسیار بیشتر می‌باشد. کلارینت براساس شکل تولید صدا به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شود که از مهمترین آنها می‌توان به قره نی (کلارینت کوچک)، کلارینت باس، باست هورن و ... اشاره کرد. بنی گودمَن، سابینا میر، شارون کام، گیورا فیدمَن، واسلیس سالیاس، سیدنی بکت، وودی آلن و وودی هرمَن تنها تعدادی از معروفترین کلارینیست‌های دنیا هستند.آموزش موسیقی در تروا ریویر
اگرچه زندگی موسیقیایی در آغاز قرن نوزدهم در شهر تروا ریویر چندان پر جنب و جوش نبوده است و به عبور تصادفی هنرمندان از این شهر ختم می‌شد، اما امروزه شرایط کاملاً تغییر کرده است. مانند بسیاری از شهرهای دیگر کانادا، اولین گروه‌های موسیقی که در این شهر مشغول به فعالیت شدند، گروه‌های موسیقی کلیسایی بودند که بعدها به سایر سبک‌های کلاسیک، پاپ، رپ، هیپ هاپ و ... گسترش پیدا کرد. موسیقی‌دان‌هایی مانند موریس دسلز، پائولین جولین و ژاکویی هتو از این شهر به دنیا معرفی شده‌اند. همچنین یک سالن موسیقی بسیار بزرگ و معروف با نام آمفی تئاتر کوگکو نیز در آن تاسیس شده است که سالانه پذیرای جشن‌ها و کنسرت‌های زیادی است. FestiVoix یک جشنواره موسیقی بزرگ در منطقه موریس است که در اوایل تابستان در این شهر برگزار می‌شود.
نظرات هنرجویان
