ویژگیهای ساز دیوان
ساز دیوان یک ساز مضرابی و از خانوادهی ساز تنبور است. از نظر ظاهری این ساز شباهت زیادی به تنبور دارد با این تفاوت که اندازهی آن بزرگتر است. ساز دیوان مانند سایر سازهای این گروه از سه بخش اصلی دسته، کاسهی طنینی و تارها تشکیل شده است. ساز دیوان را در اندازههای مختلفی میسازند. اندازهی کوچک آن را ساز جُرا، اندازهی متوسط آن را ساز باغلاما و اندازهی بزرگ آن را ساز اصل دیوان مینامند. این ساز دارای 24 پرده است که قابلیت جا به جایی دارند. تعداد تارها نیز نه تایی یا هفت تایی ست. ترتیب قرارگیری تارها در ساز نُه سیمی به صورت سه تایی و در ساز هفت سیمی به صورت 3 -2 -2 است. کاسهی طنینی ساز دیوان قطر نسبتاً زیاد و در حدود 35 میلی متر دارد. همچنین این ساز را با مضراب پلاستیکی مینوازند و در هنگام نواختن انگشت میانی باید روی کاسهی طنینی ساز قرار بگیرد. از مهمترین دیوان نوازان میتوان به شوان پرور، اردال ارزنجان، اورهان گنجهبای و دیار درسیم اشاره کرد. این ساز به طور ویژه در بین کردها محبوب است و در کردستان ترکیه، کردستان عراق، کردستان ایران و کردستان سوریه نوزاندگان زیاد و معروفی دارد.
آموزش موسیقی در بوستون
شهر بوستون بخش بزرگی از صحنهی موسیقی فعلی در ایالت ماساچوست آمریکاست که شامل چندین ژانر راک و همچنین موسیقی کلاسیک، فولک و هیپ هاپ است. شاید تاثیرگذارترین آهنگساز اولیه ایالات متحده لوول میسون باشد. میسون یکی بومی اهل بوستون بود که علیه استفاده از نشانهگذاری نت شکل و آموزش نت به شیوهی مرسوم و استاندارد در آن دوره مبارزه کرد. میسون موسیقی آمریکایی را به سمت مدل اروپایی امروزیاش سوق داد. به جز میسون، موسیقیدانهایی مانند آرزمویت، جیمز تیلور، دونا سامر، گروه دکارز، گروه جی.گیل/ پیتر ولف، جان بینز، گروه نیو ادیشن و ... نیز به شهر بوستون تعلق دارند. خانه بلوز، سالن سمفونیک، والی، باشگاه راک بهشت، باشگاه پاسیم، تالار موسیقی برایتون، سینکلر و ... از معروفترین سالنهای موسیقی در بوستون هستند. جشنوارههای بوستون کالینگ، ادلات سامر کمپ، کمبریج دنسی پارتی، گرین ریور و ... مهمترین جشنوارههای موسیقی بوستون هستند.