ویژگیهای ساز دیوان
ساز دیوان یک ساز مضرابی و از خانوادهی ساز تنبور است. از نظر ظاهری این ساز شباهت زیادی به تنبور دارد با این تفاوت که اندازهی آن بزرگتر است. ساز دیوان مانند سایر سازهای این گروه از سه بخش اصلی دسته، کاسهی طنینی و تارها تشکیل شده است. ساز دیوان را در اندازههای مختلفی میسازند. اندازهی کوچک آن را ساز جُرا، اندازهی متوسط آن را ساز باغلاما و اندازهی بزرگ آن را ساز اصل دیوان مینامند. این ساز دارای 24 پرده است که قابلیت جا به جایی دارند. تعداد تارها نیز نه تایی یا هفت تایی ست. ترتیب قرارگیری تارها در ساز نُه سیمی به صورت سه تایی و در ساز هفت سیمی به صورت 3 -2 -2 است. کاسهی طنینی ساز دیوان قطر نسبتاً زیاد و در حدود 35 میلی متر دارد. همچنین این ساز را با مضراب پلاستیکی مینوازند و در هنگام نواختن انگشت میانی باید روی کاسهی طنینی ساز قرار بگیرد. از مهمترین دیوان نوازان میتوان به شوان پرور، اردال ارزنجان، اورهان گنجهبای و دیار درسیم اشاره کرد. این ساز به طور ویژه در بین کردها محبوب است و در کردستان ترکیه، کردستان عراق، کردستان ایران و کردستان سوریه نوزاندگان زیاد و معروفی دارد.
آموزش موسیقی در برایتون
شهر برایتون به خاطر تفریحات شبانهاش معروف است، و این نه تنها شامل میخانهها یا دیجیها، بلکه یک صحنهی موسیقی زنده بسیار جالب نیز میشود. این شهر دارای مجموعهای از مکانهای پیشرفته برای همه چیز، از دستگاههای موسیقی مستقل تا الکترونیک گرفته تا هنرمندان و گروههای مستقل است. همچنین مهد بعضی از مهمترین ستارگان موسیقی انگلیس از جمله آلن تیلور، کات لا روک، روز الینور دوگال، بونوبو، کلست و ... بوده است. سالن بزرگ موسیقی برایتون نیز سالانه پذیرای برگزاری کنسرتها و جشنوارههای موسیقیایی از سراسر دنیاست. از مهمترین جشنوارههای موسیقی که در این شهر برگزار میشود میتوان به لند بیاند فستیوال، گریت اسکیپ و باندری برایتون اشاره کرد.