ساختار ساز دوتار
همانطور که در بالا گفته شد ساز دوتار از سازهای زهی زخمهای است و از سه بخش اصلی دسته، تارها و کاسهی طنینی تشکیل شده است. کاسهی طنینی گلابی شکل است. بدنهی ساز به صورت ترکیبی از چوبهای درخت شاهتوت، زردآلو یا گردو تشکیل شده است. تارها از جنس ابریشم و دو عدد هستند. طول دسته در حدود 60 سانتیمتر است. برای نواختن دوتار از مضراب استفاده نمیکنند و با ناخن نواخته میشود. ساز دوتار در بخشهایی از کشور از جمله شهرهای شمالی خراسان مانند قوچان، بجنورد، شیروان، اسفراین، فاروج، درگز، آشخانه، شهرهای جنوب و شرق خراسان مانند تربت جام، تایباد، تربت حیدریه، نیشابور، فردوس، بیرجند، بجستان، بردسکن، قائنات، کاشمر، باخرز، خواف، سرخس، گناباد و سبزوار و شهرهای ترکمننشین استان گلستان و بخش علیآباد کتول و شهرهایی از استان مازندران طرفداران بیشتری دارد و در موسیقی مقامی این نواحی استفاده میشود. از معروفترین دوتار نوازان ایرانی میتوان به سید جلالالدین آشتیانی، احمدقلی احمدی، اسماعیل ستارزاده، محمد اسماعیلزاده، عاشورگلدی برزین، علیاصغر بیانی، ذوالفقار بیتانه، غلامعلی پورعطایی، تهمورس پورناظری و ... اشاره کرد.
آموزش موسیقی در بوستون
شهر بوستون بخش بزرگی از صحنهی موسیقی فعلی در ایالت ماساچوست آمریکاست که شامل چندین ژانر راک و همچنین موسیقی کلاسیک، فولک و هیپ هاپ است. شاید تاثیرگذارترین آهنگساز اولیه ایالات متحده لوول میسون باشد. میسون یکی بومی اهل بوستون بود که علیه استفاده از نشانهگذاری نت شکل و آموزش نت به شیوهی مرسوم و استاندارد در آن دوره مبارزه کرد. میسون موسیقی آمریکایی را به سمت مدل اروپایی امروزیاش سوق داد. به جز میسون، موسیقیدانهایی مانند آرزمویت، جیمز تیلور، دونا سامر، گروه دکارز، گروه جی.گیل/ پیتر ولف، جان بینز، گروه نیو ادیشن و ... نیز به شهر بوستون تعلق دارند. خانه بلوز، سالن سمفونیک، والی، باشگاه راک بهشت، باشگاه پاسیم، تالار موسیقی برایتون، سینکلر و ... از معروفترین سالنهای موسیقی در بوستون هستند. جشنوارههای بوستون کالینگ، ادلات سامر کمپ، کمبریج دنسی پارتی، گرین ریور و ... مهمترین جشنوارههای موسیقی بوستون هستند.