ساختار ساز دوتار
همانطور که در بالا گفته شد ساز دوتار از سازهای زهی زخمهای است و از سه بخش اصلی دسته، تارها و کاسهی طنینی تشکیل شده است. کاسهی طنینی گلابی شکل است. بدنهی ساز به صورت ترکیبی از چوبهای درخت شاهتوت، زردآلو یا گردو تشکیل شده است. تارها از جنس ابریشم و دو عدد هستند. طول دسته در حدود 60 سانتیمتر است. برای نواختن دوتار از مضراب استفاده نمیکنند و با ناخن نواخته میشود. ساز دوتار در بخشهایی از کشور از جمله شهرهای شمالی خراسان مانند قوچان، بجنورد، شیروان، اسفراین، فاروج، درگز، آشخانه، شهرهای جنوب و شرق خراسان مانند تربت جام، تایباد، تربت حیدریه، نیشابور، فردوس، بیرجند، بجستان، بردسکن، قائنات، کاشمر، باخرز، خواف، سرخس، گناباد و سبزوار و شهرهای ترکمننشین استان گلستان و بخش علیآباد کتول و شهرهایی از استان مازندران طرفداران بیشتری دارد و در موسیقی مقامی این نواحی استفاده میشود. از معروفترین دوتار نوازان ایرانی میتوان به سید جلالالدین آشتیانی، احمدقلی احمدی، اسماعیل ستارزاده، محمد اسماعیلزاده، عاشورگلدی برزین، علیاصغر بیانی، ذوالفقار بیتانه، غلامعلی پورعطایی، تهمورس پورناظری و ... اشاره کرد.
آموزش موسیقی در کانبرا
کانبرا خانهی مکانها و موسسات مهم موسیقی است، از جمله محل اجرای تالار Llewellyn، بخشی از دانشکده موسیقی دانشگاه ملی استرالیا، و تعدادی از جشنوارههای موسیقی از جمله جشنواره بین المللی موسیقی کانبرا، جشنواره بلوز و ریشه کانبرا و جشنواره موسیقی کانبرا. جشنوارهی ملی مردمی صحنه موسیقی محلی در بسیاری از بارها و کلوپهای شبانه برای اجراکنندگان محلی برگزار میشود که عمدتاً در دیکسون، کینگستون و مرکز شهر قرار دارند. از خوانندگان معروف کانبرا میتوان به گروه فالینگ جویز، آلکمیست، فرانک گمبل، سافیا و ... اشاره کرد. معروفترین سالنهای موسیقی در کانبرا بارها، کلوبها، سازمانهای اجتماعی یا کسبوکارهایی هستند که رویدادهای موسیقی را برگزار میکنند و عبارتند از: سالن آلبرت هال، گالری ANCA، اتاق بیگ باند و ...