ساختار ساز دوتار
همانطور که در بالا گفته شد ساز دوتار از سازهای زهی زخمهای است و از سه بخش اصلی دسته، تارها و کاسهی طنینی تشکیل شده است. کاسهی طنینی گلابی شکل است. بدنهی ساز به صورت ترکیبی از چوبهای درخت شاهتوت، زردآلو یا گردو تشکیل شده است. تارها از جنس ابریشم و دو عدد هستند. طول دسته در حدود 60 سانتیمتر است. برای نواختن دوتار از مضراب استفاده نمیکنند و با ناخن نواخته میشود. ساز دوتار در بخشهایی از کشور از جمله شهرهای شمالی خراسان مانند قوچان، بجنورد، شیروان، اسفراین، فاروج، درگز، آشخانه، شهرهای جنوب و شرق خراسان مانند تربت جام، تایباد، تربت حیدریه، نیشابور، فردوس، بیرجند، بجستان، بردسکن، قائنات، کاشمر، باخرز، خواف، سرخس، گناباد و سبزوار و شهرهای ترکمننشین استان گلستان و بخش علیآباد کتول و شهرهایی از استان مازندران طرفداران بیشتری دارد و در موسیقی مقامی این نواحی استفاده میشود. از معروفترین دوتار نوازان ایرانی میتوان به سید جلالالدین آشتیانی، احمدقلی احمدی، اسماعیل ستارزاده، محمد اسماعیلزاده، عاشورگلدی برزین، علیاصغر بیانی، ذوالفقار بیتانه، غلامعلی پورعطایی، تهمورس پورناظری و ... اشاره کرد.
موسیقی در شهر کلن
شهر کلن که زمانی محل نمایشگاه پاپ Popkomm و مرکز راک آلمانی از BAP تا Klaus Lage بود، اکنون با شدت کمتری به فعالیت خود در صنعت موسیقی این کشور ادامه میدهد. بسیاری از هنرمندان مستقل مانند پیتر لیچ، کلی یا اردموبل از این موقعیت دور از مرکز توجه به دلیل آزادی که میدهد، قدردانی میکنند. پدر موسیقی پاپ کلن، اعضای گروه بین المللی کرات راک Can هستند. ژانر کرات راک در موسیقی که از اوایل دهه 1970 ایجاد شد اکنون شهرت و محبوبیتهای جهانی دارد. بعلاوه این شهر به دلیل برگزاری کارناوالهای مختلف موسیقی بسیار محبوب است.