ساختار ساز دوتار
همانطور که در بالا گفته شد ساز دوتار از سازهای زهی زخمهای است و از سه بخش اصلی دسته، تارها و کاسهی طنینی تشکیل شده است. کاسهی طنینی گلابی شکل است. بدنهی ساز به صورت ترکیبی از چوبهای درخت شاهتوت، زردآلو یا گردو تشکیل شده است. تارها از جنس ابریشم و دو عدد هستند. طول دسته در حدود 60 سانتیمتر است. برای نواختن دوتار از مضراب استفاده نمیکنند و با ناخن نواخته میشود. ساز دوتار در بخشهایی از کشور از جمله شهرهای شمالی خراسان مانند قوچان، بجنورد، شیروان، اسفراین، فاروج، درگز، آشخانه، شهرهای جنوب و شرق خراسان مانند تربت جام، تایباد، تربت حیدریه، نیشابور، فردوس، بیرجند، بجستان، بردسکن، قائنات، کاشمر، باخرز، خواف، سرخس، گناباد و سبزوار و شهرهای ترکمننشین استان گلستان و بخش علیآباد کتول و شهرهایی از استان مازندران طرفداران بیشتری دارد و در موسیقی مقامی این نواحی استفاده میشود. از معروفترین دوتار نوازان ایرانی میتوان به سید جلالالدین آشتیانی، احمدقلی احمدی، اسماعیل ستارزاده، محمد اسماعیلزاده، عاشورگلدی برزین، علیاصغر بیانی، ذوالفقار بیتانه، غلامعلی پورعطایی، تهمورس پورناظری و ... اشاره کرد.
آموزش موسیقی در ادمونتون
در روزهای اولیه، موسیقی در کلیساها و سالنهای اجتماع شهر ادمونتون اجرا میشد. ادمونتون سابقه اجرای اپرا و موسیقی کلاسیک را دارد. هر دو توسط باشگاهها و انجمنهای مختلف حمایت شدهاند. اولین ایستگاه رادیویی مهم ادمونتون، CKUA، پخش موسیقی را در سال 1927 آغاز کرد. این شهر مرکز آموزش موسیقی است. دانشگاه آلبرتا دپارتمان موسیقی خود را در سال 1945 آغاز و دانشگاه مک ایوان یک برنامه تئاتر جاز و موسیقی را در سال 1980 افتتاح کرد. همچنین این شهر از نظر برگزاری ارکست سمفونیکها نیز بسیار معروف است. ادمنتون دارای صحنه موسیقی محبوب پر جنب و جوش، در ژانرهای هیپ هاپ، رگی، R&B، راک، پاپ، متال، پانک، کانتری و الکترونیک است. موزیسینهای محلی معروف گذشته و حال این شهر عبارتند از رابرت گولت، تامی بنکس، النور کالینز، استو دیویس، تیم فیهان، سلاح کادنس، کریشا ترنر، اسمالز و ... جشنوارههایی از جمله ادمونتون فولک فستیوال و ادمونتون بلوز فستیوال نیز سالانه در آن برگزار میشوند.