ساختار ساز دوتار
همانطور که در بالا گفته شد ساز دوتار از سازهای زهی زخمهای است و از سه بخش اصلی دسته، تارها و کاسهی طنینی تشکیل شده است. کاسهی طنینی گلابی شکل است. بدنهی ساز به صورت ترکیبی از چوبهای درخت شاهتوت، زردآلو یا گردو تشکیل شده است. تارها از جنس ابریشم و دو عدد هستند. طول دسته در حدود 60 سانتیمتر است. برای نواختن دوتار از مضراب استفاده نمیکنند و با ناخن نواخته میشود. ساز دوتار در بخشهایی از کشور از جمله شهرهای شمالی خراسان مانند قوچان، بجنورد، شیروان، اسفراین، فاروج، درگز، آشخانه، شهرهای جنوب و شرق خراسان مانند تربت جام، تایباد، تربت حیدریه، نیشابور، فردوس، بیرجند، بجستان، بردسکن، قائنات، کاشمر، باخرز، خواف، سرخس، گناباد و سبزوار و شهرهای ترکمننشین استان گلستان و بخش علیآباد کتول و شهرهایی از استان مازندران طرفداران بیشتری دارد و در موسیقی مقامی این نواحی استفاده میشود. از معروفترین دوتار نوازان ایرانی میتوان به سید جلالالدین آشتیانی، احمدقلی احمدی، اسماعیل ستارزاده، محمد اسماعیلزاده، عاشورگلدی برزین، علیاصغر بیانی، ذوالفقار بیتانه، غلامعلی پورعطایی، تهمورس پورناظری و ... اشاره کرد.
موسیقی در شهر مونیخ
با مجموعهای از جشنوارهها و همچنین کنسرتهای معمولی در مکانهای بزرگ شهر، مونیخ تاثیر زیادی بر موسیقی آلمان دارد. نوازندگان مونیخی در صحنه موسیقی آلمان و فراتر از آن جای خود را پیدا کردهاند. از معروفترین گروههای موسیقی این کشور میتوان به گروه Kytes، گروه رپ Ebow، گروه الکترو COSBY در سبک چیلاستپ و... اشاره کرد. مونیخ جشنوارههای موسیقیایی زیادی داشته و موسیقی تقریباً همیشه نقش مهمی در این شهر ایفا میکند. در طول تابستان تقریباً هر هفته جشنوارهای در این شهر برگزار میشود، از جمله جشنوارههای موسیقی مهم مونیخ میتوان به Theatron Musiksommer در Olympiapark و جشنواره Tollwood ( در دو دورهی تابستانی و زمستانی) اشاره کرد.